W tej publikacji, wraz z naukowcami z Narodowego Instytutu Leków w Warszawie, zbadaliśmy działanie przeciwnowotworowe salinomycyny i jej wybranych amidów i estrów wobec komórek nowotworu piersi, w tym wysoce agresywnych, potrójnie negatywnych komórek MDA-MB-231. Potrójnie negatywnego raka piersi (ang. triple negative breast cancer, TNBC) ma około 10-15 proc. pacjentek z rakiem piersi. Charakteryzuje go duża agresywność objawiająca się szybkim wzrostem i wzmożonymi przerzutami. Dodatkowo trudno go diagnozować we wczesnym stadium, gdyż jest słabo wykrywalny w mammografii. Uzyskane przez nas estrowe pochodne salinomycyny działały silniej od niemodyfikowanej salinomycyny i jej pochodnych amidowych. Dwa estry salinomycyny (ester 2,2,2-trifluoroetylowy i ester benzotriazolowy) zwiększają poziom białek p-eIF2α (Ser51) i IRE1α. Dodatkowo zaobserwowano podwyższony poziom wskaźników uszkodzenia DNA, takich jak białko γH2AX i modyfikowana guanina (8-oxoG). Odkrycia te sugerują, że apoptoza komórek MCF-7 (komórki nabłonkowe ludzkiego raka piersi posiadające receptory estrogenowe, progesteronowe oraz charakteryzujące się obecnością mutacji w genie kodującym białko egzekutorowe procesu apoptozy – kaspazę-3) i MDA-MB-231 (komórki nabłonkowe ludzkiego raka piersi, estrogenowo- i progesteronoweo- niezależne, charakteryzujące się wysoką inwazyjnością, związaną z obecnością receptorów nabłonkowego czynnika wzrostu (EGFR) i Toll-podobnego receptora 2 (TLR-2)) indukowana przez najbardziej aktywne estry salinomycyny może wynikać z powiązania między stresem retikulum endoplazmatycznego a mechanizmami odpowiedzi na uszkodzenie DNA. Warto również podkreślić, że pochodne salinomycyny wykazywały mniejszą toksyczność, gdy były stosowane wobec nienowotworowych prawidłowych komórek fibroblastów piersi.
Dominika Kuran, Sylwia Flis, Michał Antoszczak, Marlena Piskorek, Adam Huczyński, Ester derivatives of salinomycin efficiently eliminate breast cancer cells via ER-stress-induced apoptosis, (2021) European Journal of Pharmacology, 893, 173824.